brain

n. hersenen; verstand

--------

v. de hersens inslaan

brain¹

[ breen]

I 〈telbaar en niet-telbaar zelfstandig naamwoord〉

1 〈medicijnen, geneeskunde〉hersenen ⇒ hersens, brein 〈als orgaan〉

2 〈informeel〉knappe kop ⇒ brein, genie

3 brein ⇒ intelligentie, hoofd

♦voorbeelden:

3   beat/cudgel/rack one's brain(s) about something • zijn hersens pijnigen over iets, diep nadenken over iets

     get/have something on the brain • steeds aan iets denken, iets niet uit zijn hoofd kunnen krijgen

     she has (a lot of) brains/a good brain • ze heeft (een goed stel) hersens

     pick someone's brain(s) • iemands ideeën stelen

II 〈meervoud; werkwoord ook enkelvoud〉 〈informeel〉

1 hersens ⇒ hersenen 〈als substantie〉

♦voorbeelden:

1   I don't like calf's brains • ik lust geen kalfshersenen

     blow someone's brains out • iemand een kogel door het hoofd schieten

————————

brain²

〈werkwoord〉

1 de hersens inslaan

2 〈informeel〉heel hard slaan

♦voorbeelden:

1   I'll brain you if you're late again • als je weer te laat komt, vermoord ik je